pertenezco a netwriters la mejor red social de escritores

pertenezco a netwriters la mejor red social de escritores
No dudes en unirte a nosotros

martes, 9 de febrero de 2010

CURSO DE HABLAR EN PÚBLICO

OJO, HAY UNA MODIFICACIÓN EN EL HORARIO DEL VIERNES. EL CURSO SE CELEBRARÁ EN LA CASA DE CASTILLA LA MANCHA. UNA SALA ESTUPENDA.
Queridos amigos: En abril daremos un curso de hablar en público Enrique Gracia y yo. Serán los días 16, 17 y 18 de abril. Es un curso fácil, ameno y, sobre todo, divertido para aprender ciertos trucos que se emplean cuando uno tiene que hablar en público, leer textos, entrevistar a alguien, etc. Todos los escritores tienen alguna vez que leer sus textos en público y, a veces, no suele salir lo bien que uno desea porque los nervios traicionan y no se conocen los trucos y técnicas que existen para que todo salga perfecto. Los horarios son cómodos. El lugar será en la sede de Escritores en Red, Alberto Aguilera 62, escalera izquierda, 3º. Madrid. Está muy cerca del metro de Argüelles.

Los horarios son los siguientes:

VIERNES: DE 18 a 21 H.

SÁBADO: DE 11 a 14h. y de 18 a 21h.

DOMINGO: De 11 a 14 h.


PRECIO: 150€
SOCIOS 120€


Espero que los que estén interesados se dirijan por teléfono a Enrique Gracia Trinidad en el 91-747-15-47, o por correo electrónico a las siguientes direcciones:




Os aseguro que merece la pena.

12 comentarios:

Manuel dijo...

Dios mio, Dios mio... con la vegüenza que me da a mi hablar en público....

Bueno, vale, no tendré más remedio que apuntarme, a ver si por fin aprendo algo en esta vida...

Cuenta conmigo corazón, de mil amores y con permiso de mi santa.

Rosa dijo...

Sol de mi vida, te advierto que se me ha adelantado Manuel, porque pensaba decirte algo así como: Me comprometo a llevarte a Manuel, que aunque ya sabes que es poco dado a disciplinas, por ti es capaz de hacer hasta el camino de Santiago (jajaja!).

Un besito y no dudes que yo repito (si es que no me apruebas nunca y pasa lo que pasa)

La Solateras dijo...

Yo es que alucino con vosotros ¿de dónde sacáis el tiempo y las fuerzas? Sois incansables y agotadores. Ahora si no me apunto me sentiré culpable...
Besos a pares

Jesús Arroyo dijo...

Si no fuera porque soy un gandul... Creo que algún día me apuntaré. ¡Prometido!
Besos.

Pilar dijo...

Soool!!
Qué foto tan amorosa! me encanta.
Me apunto al curso, ahora te mandaré un mail para confirmarlo, pero me encanta la idea. Iré buscando sitio para quedarme.
Un beso grande!!

Pilar dijo...

Por cierto,
conmigo tendrás mucho trabajo, además soy muuy vergonzosa. Se ve que viene de familia la cosa, a que luego no lo parece??
Un besooo

Manuel dijo...

Sol, yo propongo que, después, hagas un CURSO DE AUTOCULPABILIDAD, que también creo que tendrá mucho público. ¿Verdad Ana?... Yo es que cada día me siento más culpable, eh?

La Solateras dijo...

Sol, por algún misterio del espacio cibernético, me entra una y otra vez en mi blog un comentario tuyo que no va dirigido a mí, sino a Emilio, Mila y Alejandro. Dice así: Queridos Emilio, Mila y Alejandro. No es por falta de ganas, es por falta material de tiempo. He tenido bastantes problemas con papeleos de las niñas y una absoluta imposibilidad de hacer otra cosa. Os agradezco en el alma vuestro cariño y vuestro apoyo. Os quiero, Soledad.

Lo transcribo por si acaso no ha llegado a los destinatarios.

Un abrazo fuerte.

Enrique Gracia Trinidad (EGT) dijo...

Vamos tomando nota de apuntados a vencer la vergüenza y lanzarse al desinhibido arte de hablar en público, recitar, leer, convencer al oyente, dejar de temblar, comerse el miedo escénico con patatas...
Todos seréis bien recibidos y convenientemente adiestrados
Un abrazo, o dos.
Enrique

Jesús Arroyo dijo...

Hola Soledad:
He leído el correo de Enrique y he venido corriendo. ¿Corriendo? No, corriendo no, que estoy sentadito en el sofá, quiero decir rápido, muy rápido.
Gracias por añadirme a tu blog.
Besazos.

jaimexcritor dijo...

Queridísima amiga. Pensaba qué palabras poner en tu blog recién descubierto y no creo que tenga yo capacidad ni merezca el don de celebrarte. Así que decido hacerlo valiéndome de palabras más bellas y certeras que las mías, unos versos de Serrat que te dedico. Besos de Al Aurans:

Jo tinc un amor petit
i llaminer
com un infant.
Un amor escadusser
que mossega l'esquer
i no s'empassa l'ham.
Jo tinc un amor rumbós,
vermell i sucós
com una magrana.
Jo tinc un amor amic
que mata de gust
i que es mor de ganes.
Ni cec
ni tràgic
ni pactat.
Ni etern
ni màgic
ni llogat.
Rajant-me pels descosits,
tinc un amor petit,
tinc un amor petit.
Jo tinc un amor petit
nou, com el temps
de la saó,
que es crema com l'encenall,
arriba a cavall,
i s'enfila als balcons.
Jo tinc un amor company
que no duu records
ni deixa penyores.
Jo tinc un amor per tu
que es posa a ballar
quan li donen corda.


Yo tengo un amor pequeño
y goloso
como un niño.
Un amor desparejado
que muerde el cebo
y no traga el anzuelo.
Yo tengo un amor rumboso
encarnado y jugoso
como una granada.
Yo tengo un amor amigo
que mata de gusto
y que se muere de ganas.
Ni ciego
ni trágico
ni pactado.
Ni eterno
ni mágico
ni alquilado.
Desparramándoseme por los descosidos,
yo tengo un amor pequeño,
yo tengo un amor pequeño.
Yo tengo un amor pequeño
nuevo, como el tiempo
de la sazón,
que arde como una viruta,
llega a caballo
y trepa a los balcones.
Yo tengo un amor compañero
que no trae recuerdos
ni deja prendas.
Yo tengo un amor por ti
que se pone a bailar
cuando le dan cuerda.

Emilio Porta dijo...

Tomad la voz...y la palabra, queridos amigos. De ambas teneís en cantidad y calidad. Ya conozco algunas de vuestras sesiones...y la mejora en técnica y actitud es grande. De una u otra forma estaré con vosotros.
Un abrazo.